ცოტნე კობერიძემ, ბორის ჩელე ყურუამ და ბადრი გრიგალაშვილმა „გირჩი – მეტი თავისუფლება” დატოვეს. ამის შესახებ ინფორმაცია, მათ სოციალურ ქსელში გაავრცელეს.
„ვტოვებ პარტიას, რომელმაც ყველაფერი მომცა: ადგილი, სადაც გავიზარდე, პირველი თანამებრძოლები გავიცანი, პირველი ადამიანი, ვისაც ლიდერს დავუძახებდი (ზურა ჯაფარიძე), პირველი მენტორი (გოგა ხაჩიძე), პირველი სამსახური (უბნის კოორდინატორი), პირველი დაუმორჩილებლობა, პირველი დაცინვა, პირველი წარმატება, პირველი იმედგაცრუება, პირველი სიყვარული – ყველაფერი პირველი „გირჩმა“ მაჩვენა და მომცა.
ვტოვებ პარტიას, რომელიც ჩემნაირად, ალბათ, არავის ჰყვარებია.
პარტიაში მაშინ მივედი, როცა მისი სახელიც თითქმის არავინ ესმოდა, მაგრამ მიყვარდა, რადგან ამბიცია ჰქონდა, შეეცვალა მთელი პოლიტიკური სპექტრი, წარმოეჩინა ახალი ადამიანები, ახალი იდეები, პოლიტიკის ახალი ფორმები.
დღეს კი მგონია, რომ რასაც ვაკეთებთ, ახალი აღარაფერია – ყველაფერი იგივეა. მე არ მჯერა, რომ იგივეთი ცვლილება შეიძლება.
არ მჯერა, რომ ოპოზიციის დიდი გაერთიანება გამოვა.
არ მჯერა, რომ პოლიტიკური სპექტრის, დამოკიდებულებების, აქტორების და გარემოს ცვლილების გარეშე გამარჯვების შანსი გვაქვს.
არ მჯერა, რომ 2024 წლის საპარლამენტო არჩევნებზე ოპოზიციის მიერ მიღებული ხმები საკმარისი იქნება და ამის შემდეგ მუშაობა აღარ დაგვჭირდება.
არ მჯერა გამარჯვების იმ ფორმულის, რომლის მთავარი იარაღი სალომე ზურაბიშვილია – ბიძინა ივანიშვილის მიერ ყველაზე ცუდი არჩევნებით მოყვანილი პრეზიდენტი.
არ მჯერა, რომ შეცდომების აღიარების გარეშე, ბოდიშის მოხდის გარეშე, რამე გამოვა.
ბოდიში, რომ არჩევნების შედეგები აღტკინებულმა მოგილოცეთ და 15 წუთში სხვა შედეგები ნახეთ.
ბოდიში, რომ არჩევნების შემდეგ საჯაროდ არ გამოვჩნდი და არ ვისაუბრე.
ბოდიში, რომ ჩავთვალე – ტყუილის ართქმა საკმარისი იყო.
მაგრამ მე მჯერა, რომ ამ ქვეყანას მომავალი აქვს. ჩვენ რუსეთი არ გავხდებით.
ეს რწმენა სამი წლის წინ იმ ხალხმა მომცა, რომლებიც პირველად ერთად ვნახე – განსხვავებულები, ფერადები, ლაღები, თავდაჯერებულები, მზრუნველები, კომპეტენტურები… უბრალოდ კარგები, ძალიან კარგები.
ხალხი, რომლის ენაც პოლიტიკურმა კლასმა ვერ გაიგო.
ხალხი, რომელიც ევროპას მიიღებს, რადგან თავადაა ევროპა.
თქვენ არ წაგიგიათ. პირიქით – ყველაზე მეტი აიღეთ საკუთარ თავზე, და ახლა ყველაზე მეტად განიცდით. იცოდეთ, თქვენი დრო მოდის. სხვა რაღაცამ წააგო – თქვენ არა.
„გირჩში“ ყოფნისას სხვა პროექტზე არ მიფიქრია და არ მიმუშავია. ამიტომ ამ ეტაპზე დარწმუნებით ვერ ვიტყვი, რა გავაკეთებ.
ვიცი მხოლოდ ერთი – მინდა ვიპოვო ადამიანები, რომლებიც ჩემნაირად ფიქრობენ და მათთან ერთად ვეცადო, ბევრი რამ შევცვალო.
ჯერ მინდა გავთავისუფლდე. არ მინდა, ჩემმა ნაბიჯებმა პრობლემა შეუქმნას არც „გირჩს“, არც კოალიციას და არც ვინმე კონკრეტულ ადამიანს.
თუ რამეს გავაკეთებ პოლიტიკაში, ის აუცილებლად იქნება ახალი – დაფუძნებული სიმშვიდეზე, კომპეტენციაზე, გულწრფელობაზე და სილაღეზე.
თუ ვერ შევძელი, ვიტყვი, რომ მაინც ვცადე.
მადლობა ყველა „გირჩელს“.
თქვენ ჩემს ოჯახის წევრებზე ნაკლებად არ მიყვარხართ.
გისურვებთ ყველაფერს საუკეთესოს.
ვინც მიცნობს, მიხვდება, ჩემთვის ეს ნაბიჯი რას ნიშნავს“, - განმარტავს ცოტნე კობერიძე.
როგორც ბადრი გრიგალაშვილი წერს, „ამ ფორმით და ამ შინაარსით“ პოლიტიკაში ყოფნის აზრს ვეღარ ხედავს.
„პირველად გამიჭირდა ასე ნაბიჯის გადადგმა, მაგრამ გადავწყვიტე, დავტოვო გირჩი, ჩემი მეორე ოჯახი, სადაც გააზრებული ცხოვრების რვა წელი გავატარე. მოვდივარ, რადგან ამ ფორმით და ამ შინაარსით პოლიტიკაში ყოფნის აზრს ვეღარ ვხედავ. რაც გირჩში მომწონდა – პოლიტიკაში თამაშის წესების ცვლილების პროცესი – ამას ბოლო ხანებია, აღარ ვაკეთებთ. ზოგადად, რაც ახლა ოპოზიციაში ხდება, ეს გზა არსად მიდის, უბრალოდ ამისთვის თვალის გასწორება არავის უნდა და დარწმუნებული ვარ, იმის ფუფუნება აღარ დაგვრჩა, რომ თავი ავარიდოთ, პირველ რიგში, ჩვენში ცვლილებებს. შეცდომის აღიარება არავის უნდა, ეგ რომ გააკეთონ ზოგიერთმა შეიძლება ისიც აღმოაჩინოს, რომ სახლშია წასასვლელი და ეს კიდევ უფრო მეტად უბიძგებთ რეალობისგან გაქცევისკენ. შედეგად კი, შეცდომებში გაჯიუტებულებს, სერიოზულად აღარავინ აღგვიქვამს. არსად გაქცევას არ ვაპირებ. ჩემი ბრძოლის გზა ახლა თავიდან მაქვს მოსაძებნი და, რამდენადაც შევძლებ, შევეცდები, გამოვასწორო დანახული შეცდომები“, – წერს ბადრი გრიგალაშვილი.
ამასთან, ბორის ჩელე ყურუა წერს, რომ პოლიტიკური გზები გაიყო და ამ გადაწყვეტილების მიღება მოუწია.
„ვტოვებ გირჩი-მეტ თავისუფლებას. მიუხედავად იმისა, რომ ჩვენს მეგობრობას არაფერი ემუქრება, პოლიტიკური გზები გაიყო და მიწევს ამ მძიმე, მაგრამ სწორი გადაწყვეტილების მიღება. უბრალოდ პარტია არ იყო, ხან ციხეებში ვისხედით და ხან ქვებს ვიცილებდით, ხან სცენაზე ვიდექით და ხან ცრემლსადენ გაზში. მადლობა ყველას, ვინც დამეხმარა და ჩემში რესურსი ჩადო. განსაკუთრებულად ზურას მადლიერი ვარ. მართალია, 2020 წელს მითხრა, ჩაერთე პოლიტიკაში, გაერთობიო და მე ახლა დიდად ვერ ვერთობი, მაგრამ მან მომცა შანსი, რომელსაც ძირითადად არ აძლევენ უფროსი პოლიტიკოსები ახალგაზრდებს და ჯერ კიდევ იმ პროცესში ვარ, რომ ეს შანსი სათანადოდ გამოვიყენო. ამ პროცესს სასიცოცხლოდ ჭირდება შეცდომების გააზრება და მათ გამოსწორებაზე ზრუნვა.საქართველოში რუსეთი აღარ იქნება არასდროს, მაგრამ ცვლილებები ჰაერივით საჭიროა, ცვლილებებს კი ვერ მოვახდენთ თუ ჯერ ჩვენში არ შევცვლით რაღაცებს და იმავეს კეთებას და ერთ წრეზე სიარულს არ მოვეშვებით“, – წერს ბორის ჩელე ყურუა.
